Peter Benoit (1834-1901), de promotor van de herleving van de Vlaamse muziek in de 19de eeuw, werd traditioneel voorgesteld als een sterke en robuuste persoonlijkheid, zowel fysisch als psychisch. Maar uit onderzoek van de levensfeiten van zijn familieleden, van zijn eigen levensgeschiedenis, van zijn betrekkingen met geneesheren, van zijn brieven en van zijn artistieke productie, blijkt dat hij leed aan tuberculose en dat hij onderhevig was aan manisch-depressieve fluctuaties. Beide aandoeningen hebben zijn creativiteit beïnvloed.
Bibliografie
- E. Baeck, "De psychopathologie van Peter Benoit", in: Geschiedenis der Geneeskunde, Jg. 4 (1997), nr. 4, pp. 20-28.
- E. Baeck, "De fysische pathologie van Peter Benoit", in: Geschiedenis der Geneeskunde, Jg. 4 (1998), nr. 6, pp. 345-353.
- E. Baeck, Peter Benoit: een pathografie van leven, werk en persoonlijkheid, Academiae Analecta, nieuwe reeks, n°3, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten, 2000.