Constance Teichmann werd bijna beschouwd als een bijna heilige, een Antwerpse Florence Nightingale maar ze was ook een artieste. Zij was oprichter in 1846 van het Louise-Marie ziekenhuis voor arme kinderen. Het geld om dit hospitaal te financieren en uit te bouwen werd grotendeels verkregen via de liefdadigheidsconcerten die ze organiseerde en waarin ze als zangeres een niet onverdienstelijke rol speelde. In dat opzicht liep ze in het voetspoor van haar vader gouverneur Teichmann, een groot muziekliefhebber, en haar moeder mevrouw Cooppal, een rijke vrouw die vooral caritatieve werken ondersteunde. Tijdens haar leven zou Constance niet alleen een belangrijke rol spelen in het Antwerpse muziekleven, maar ook een aantal componisten ondersteunen zoals Peter Benoit, Edgar Tinel (die zijn oratorium Franciscus van Assisen aan haar opdraagde) en Emiel Wambach (oratorium Yolande). Ze zette zich ook in voor het herstel van de religieuze muziek waarbij een terugkeer naar de middeleeuwse en renaissance-traditie werd beoogd, los van de frivoliteiten aangebracht door de opera en andere muziekgenres.
I.D.
Bibliografie
- H. Baeck-Schilders, "Constance Teichmann en het muziekleven in Antwerpen", in: Jaarboek XVIII (2006-2007) van de Provinciale Commissie voor Geschiedenis en Volkskunde, Provincie Antwerpen, 2008, pp. 196-203.