Als belangrijke uitvalsweg vanaf de Grote Markt via de Kammerpoort naar Leuven, Mechelen en Brussel, was de Oude Koornmarkt al zeker vanaf de veertiende eeuw voorzien van een aantal herbergen. Het hoogtepunt van dit middeleeuwse herbergwezen in die buurt lijkt te liggen in de eerste helft van de zestiende eeuw.
Het profiel van de eigenaars en van de herbergen lijkt tot dan toe, sterk te beantwoorden aan het door Hermesdorf (De herberg in de Nederlanden) voorgestelde profiel. Het zijn grote panden, voorzien van hotelaccomodaties, en uitgebaat door redelijk vermogende eigenaars die vaak ook nog als bemiddelaar tussen kooplieden optreden.
In de tweede helft van de zestiende eeuw begint dit type herberg te verdwijnen en komen een aantal wijntavernes in de plaats die meestal niet meer door de eigenaar worden uitgebaat. Enkel de Spiegel, Oude Koornmarkt 58, en de Tennen Pot, Oude Koornmarkt 66, hebben nog tot in de negentiende eeuw hun hotelfunctie behouden. Tijdens de lezing werd ook de Rooden Schild, Oude Koornmarkt 16-18 besproken, die vanaf de zeventiende eeuw de toegang vormt tot het beluik van de Vlaaikensgang, daar waar deze in het verleden de toegang was tot de bijgebouwen (stallen) van de herberg.
Bibliografie
- I. Derycke, "In de schaduw van de Grote Markt, of toch niet? De herbergzame Oude Koornmarkt tijdens het ancien régime", in: Antwerpen Bierstad, Brasschaat, Pandora, 2011, pp. 167-179.
Zie ook: http://users.skynet.be/antwerpiensia/bouwblokHOR.htm