De negentiende eeuw bevatte enkele van de meest mobiele decennia uit de Antwerpse geschiedenis. Industrialisering, grote infrastructuurwerken en een sterk groeiende haven trokken duizenden migranten aan, zowel vanuit de naburige polderdorpen als verre buitenlandse oorden. Maar voor slechts een minderheid van hen was de stad een eindbestemming. Recent onderzoek toont aan dat grote in-migratiestromen werden gespiegeld door bijna even grote uit-migratiestromen. Waar verbleef deze ‘vlottende populatie’ dan, als zij zich niet vestigde in de stad?
In deze lezing bespreekt doctoraatsonderzoeker Jasper Segerink (Centrum voor Stadsgeschiedenis, Universiteit Antwerpen) deze migrantenstromen vanuit een vergeten instelling: het logementshuis. Naast de pracht en praal van de hotels op de Meir en De Keyserlei bestond er namelijk een bruisende economie van kleinschaligere logementshuizen, waarin Antwerpenaren en gevestigde migranten een tijdelijk onderdak boden aan de passant die tijdelijk in de stad verbleef. Hoe functioneerde en evolueerde de sector in deze eeuw van transformatie? Wie waren de uitbaters van deze logementshuizen, en wie maakte er gebruik van? De analyse laat een heel ander beeld zien van Antwerpen en haar migranten dan we gewoon zijn …